چگونه می‏توان ترورهای موساد را متوقف کرد؟

فواد صادقی

با اعلام خبر دستگیری عوامل موساد،  سرانجام به این مطالبه افکار عمومی جامعه از دستگاه اطلاعاتی و امنیتی کشور مبنی بر کشف و برخورد با عوامل ترور دانشمند اتمی کشورمان پاسخ داده شد. اما مطالبه جدی تر برای آینده، ایجاد سپر بازدارندگی برای دانشمندان کشور و به عبارت دیگر بستن راه هرگونه اقدام سیستم ترور رژیم صهیونیستی علیه ایران است. برای بررسی این امر بهتر است کمی به عقب برگردیم.

روز 22 دی ماه سال 1388 اتفاقی که نباید می افتاد، افتاد و سازمان اطلاعات خارجی اسرائیل (موساد) به رغم تحرکات کور و ناکام دیگر، برای نخستین بار در تاریخ جمهوری اسلامی در مرکز کشور دست به عملیاتی علیه دانشمندان هسته ای زد و دکتر مسعود علیمحمدی را به شهادت رساند.

هر چند رسانه های رسمی و مسولین دیپلماسی و سیاسی کشور برطبق عادت در اولین ساعات پس از وقوع هر حادثه تروریستی، عامل آن را سرویسهای اطلاعاتی آمریکا، انگلیس و اسرائیل معرفی می کنند، اما واقعیت آن است که با توجه به شیوه انجام عملیات، ویژگیهای هدف و چگونگی هدایت عملیات، از ابتدا نیز مشخص بود که این ترور مستقیما توسط موساد انجام شده است.

اینکه چرا از ابتدای پیروزی انقلاب تاکنون و با وجود تمامی تهدیداتی که از ناحیه انقلاب اسلامی متوجه رژیم غاصب صهیونیستی شده است، عملیاتی از موساد را در داخل کشور شاهد نبودیم پرسش مهمی است که پاسخ به آن فرصتی مجزا می طلبد، و قضاوت درباره اینکه چه عواملی طی سالهای اخیر موجب افزایش تهدید و قدرت عوامل تروریستی در کشور گردیده است، نیاز به تامل و بررسی مجزایی دارد.

در صورتی که هیچ گونه تله اطلاعاتی از سوی موساد برای نفوذ در سیستم ضدجاسوسی جمهوری اسلامی و یا کاهش حساسیت و انگیزه اطلاعات ایران برای کشف و شناسایی عوامل رده بالاتر موساد در کار نباشد، نتیجه می گیریم تعدادی از مزدوران موقت و بومی موساد که پس از یک عملیات مهم در قلب تهران موفق به حذف دانشمند هسته‌ای کشور شده اند و پس از عملیات نیز موساد آنها را از کشور خارج نکرده، دستگیر و حتی اعدام می شوند، اما آیا این پاسخ متناسبی به ضربه ای است که به کشور وارد شده است.

با توجه به آنکه حدود یک ماه ونیم از ترور دکتر شهریاری و دکتر عباسی در آذر ماه امسال گذشته است و احتمالا شبکه دستگیر شده ترور دکتر علیمحمدی پیش از آن کشف شده و ارتباطی با این ترورها ندارند، مشخص می شود موساد برای هر عملیات از یک شبکه ترور مجزا استفاده می کند و با هزینه‌ای ناچیز در حد 50 هزار دلار عوامل اجراکننده ترور را اجیر می کند. در این شرایط ممکن است موساد به طراحی عملیات دیگری در تهران با استفاده از شبکه جدیدی دست بزند و همان گونه که از پشتوانه مالی سازمان اطلاعات خارجی رژیم صهیونیستی انتظار می رود، هزینه کردن چندصدهزار دلار و حتی چند میلیون دلار برای یک عملیات مهم در قلب بزرگترین دشمن اسرائیل استبعادی نخواهد داشت.

تجربه موساد در عراق نشان می دهد طی حدود 15 سال از شکوفایی فعالیتهای هسته‌ای حکومت عراق تا نابودی این فعالیتها در سال 1981 با حمله هوایی اسرائیل به اوسیراک، حدود 300 نفر از دانشمندان و دست اندرکاران صنعت هسته ای عراق در داخل و خارج از این کشور ترور شدند و حتی توانمندی امنیتی استخبارات عراق و کمکهای سرویسهای اطلاعاتی شوروی و فرانسه که در آن زمان روابط استراتژیکی با حکومت بعثی عراق داشتند، نتوانست مانع ترور دانشمندان هسته‌ای عراق توسط موساد شود.

بنابراین اگرچه دستگیری عوامل اجیرشده موساد برای این ترور مایه خوشحالی و تسلی دل خانواده دکتر علیمحمدی و افکار عمومی است، اما مشخص است این اقدام نه تنها مجازات عادلانه‌ای برای این اقدام تروریستی محسوب نمی شود و آمران، طراحان و عوامل اصلی ترور که از افسران ارشد موساد هستند، بدون هیچ گونه مجازاتی خواهند ماند، بلکه اکتفا به این گونه برخوردها بازندارندگی موثری هم بوجود نخواهد آورد و بعید نیست در آینده باز شاهد تکرار عملیات موساد باشیم.

از سوی دیگر بسنده کردن به اقدامات سمبلیک، تبلیغاتی و نمادینی چون سکوت یک دقیقه‌ای غرب در جلسه مذاکره با ایران یا محکوم کردن ترورها از سوی اروپا، از اعدام عناصر دسته چندم و رده عملیاتی موساد هم بی اثرتر است، چرا که حتی با فرض جدی و صادق بودن غرب در محکوم کردن ترورها که صد البته جای تردید و بلکه رد دارد، اقدامات موساد در عبور از حریم دولتهای غربی با جعل گذرنامه و سوءاستفاده از خاک و حیثیت این کشورها برای عملیاتهای تروریستی و عجز دولتهای غربی در جلوگیری از اقدامات موساد نشان می دهد دل بستن به جامعه بین المللی و غرب برای جلوگیری از اقدامات تروریستی موساد در کشور تا چه اندازه بیهوده و سراب گونه است.

بدیهی است مامورکردن تعدادی محافظ برای چهره های در معرض تهدید اگرچه اقدامی لازم است، اما کافی نیست. چرا که تعداد فراوان شخصیتهای علمی و سیاسی کشور مانع تمرکز اقدامات امنیتی شده و اصولا توجه به تجربیات موفق موساد در هدف قرار دادن سوژه ها از فواصل بسیار دور تا حد صدها متری، امکان محافظت فیزیکی مستقیم را بسیار دشوار می سازد.

بازخوانی پرونده ترور رییس سازمان انرژی اتمی سوریه که در خاک فرانسه و تحت پوشش امنیتی سرویس اطلاعاتی قدرتمند فرانسه از فاصله 200 متری و از داخل دریای مدیترانه هدف تک تیرانداز موساد قرار گرفت، نشان می دهد بسنده کردن به پاسخهای دیپلماتیک و تبلیغاتی در مقابل گلوله ها و بمبهای موساد -دستگاه جاسوسی رژیمی که تنها زبان زور را می فهمد- تا چه اندازه کارایی دارد.

اکنون این پرسش مطرح می شود که راه صحیح مقابله با تهدید موساد چیست و چگونه می توان جان دانشمندان، مسوولان و شخصیتهای کشور را در برابر گرگهای موساد حفظ کرد؟

به نظر می رسد تنها راه باقیمانده برای نظام جمهوری اسلامی در حفاظت از امنیت ملی خود در برابر تهدید موساد، مقابله به مثل است. انجام عملیات تلافی جویانه در قلب رژیم صهیونیستی و اقدام به حذف یا ربایش مهره های کلیدی ارتش اسرائیل یا موساد می تواند به کابوسی تمام وقت برای رژیم صهیونیستی تبدیل شود.

اگرچه شاید برخی مقامات ارشد دولتی به دلایل خاص با این گونه اقدامات موافق نباشند، اما به نظر می رسد اصول انقلاب اسلامی و مشی امام خمینی(ره) و رهبر انقلاب و حتی اصول اولیه بین المللی اقتضا می کند براساس حق تصریح شده کشور در نظام بین الملل، اقدام متقابل در برابر تروریسم دولتی اسرائیل صورت گیرد.

البته در این میان انتقال یکی از مهره های کلیدی اسرائیل به داخل کشور شاید اثری معادل دهها برابر عملیات حذفی داشته باشد، چرا که در مذهب یهود در اختیار دشمن بودن مرده یا زنده یکی از نیروهای صهیونیستی بسیار رنج آورتر از کشته شدن آنهاست، بنابراین درصورتی که جمهوری اسلامی بنابر حقوق به رسمیت شناخته شده کشورها برای اقدام تلافی جویانه در چارچوب منشور سازمان ملل اقدام به اقدام متقابل درباره اسرائیل کند، موساد با این حقیقت مواجه خواهد شد که تکرار عملیات تروریستی علیه ایران بهای بسیار سنگینی برای رژیم صهیونیستی خواهد داشت.

منبع آینده نیوز